Ramayanam Story in Telugu – రామాయణం 49

Ramayanam Story in Telugu- రామలక్ష్మణులను సుగ్రీవుడు ఉన్న చోటుకు తీసుకువెళ్లే సమయంలో, హనుమంతుడు తన వానర రూపాన్ని విడిచి సన్యాసి (భిక్షువు) రూపం ధరించాడు. అప్పుడు హనుమంతుడు సుగ్రీవుడితో ఇలా అన్నాడు:

“ఓ సుగ్రీవా! ఇక్కడికి విచ్చేసిన వారు గొప్ప మేధావి, బలమైన పరాక్రమవంతుడు అయిన రామచంద్రుడు. ఆయనతో పాటు ఆయన సోదరుడు, నిజాయితీ గల పరాక్రమవంతుడు లక్ష్మణుడు కూడా ఉన్నారు. దశరథ మహారాజు రాముడిని అరణ్యానికి పంపగా, వారు అడవులకు వచ్చారు. వారు ధర్మం తప్పి రాజ్యాన్ని కోల్పోలేదు. తన భార్య సీతతో, లక్ష్మణుడితో అరణ్యానికి వస్తుండగా, ఆయన భార్యను ఎవరో రాక్షసుడు ఎత్తుకుపోయాడు. సీతను వెతుకుతూ వీరు ఈ ప్రాంతానికి చేరుకున్నారు. రాముడు నీకు శరణు కోరుతున్నాడు. నీతో స్నేహం చేయాలని భావిస్తున్న ఈయనతో స్నేహం చేయడం మంచిది” అని హనుమంతుడు తెలిపాడు.

🔗 మూల కథ ఆధారం: బక్తి వాహిని – శ్రీరామ కథలు

హనుమంతుడి మాటలు ఆలకించిన సుగ్రీవుడు రాముడితో ఇలా విన్నవించాడు: “ఓ రామా! మీలో అపారమైన తపఃశక్తి, ఎన్నో ఉత్తమ లక్షణాలు మరియు ప్రత్యేకమైన అనురాగం ఉన్నాయి. ఇటువంటి సద్గుణాలు కలిగిన వ్యక్తి నాకు మిత్రుడిగా దొరకడం నా అదృష్టం. ఇలాంటి వ్యక్తి స్నేహితుడైతే ఈ భూమిపై సాధించలేనిది ఏదీ ఉండదు. ఇది నాకు దైవాల అనుగ్రహంగా భావిస్తున్నాను. రామా! మీకు తెలియనిది కాదు, స్నేహం చేసేవారికి ఒక విధి ఉంటుంది. పెళ్ళిలో భర్త తన కుడి చేతిని భార్య కుడి చేతితో బలంగా పట్టుకున్నట్టు, స్నేహితులు కూడా కలసి ఉండాలి. మీరు నాతో మైత్రి కోరితే, నేను నా చేయి చాస్తున్నాను. మీ చేయిని నా చేతితో కలపండి” అని సుగ్రీవుడు పలికాడు.

వెంటనే హనుమంతుడు తన భిక్షు రూపం వదిలిపెట్టి తిరిగి వానరుడిగా మారి, వేగంగా కదిలి నాలుగు పొడి కర్రలు తీసుకువచ్చాడు. ఆ కర్రలను ఒకదానితో ఒకటి రుద్ది అగ్నిని సృష్టించాడు. రాముడు మరియు సుగ్రీవుడు ఆ అగ్ని చుట్టూ ప్రదక్షిణలు చేసి, ఇద్దరూ తమ చేతులు కలిపారు.

రాముడు సుగ్రీవుడితో “ఇప్పటి నుండి మనం ఇద్దరం మిత్రులం. కష్టాలు మరియు సుఖాలు ఇకపై మన ఇద్దరికీ సమానంగా ఉంటాయి” అని పలికాడు.

తక్షణమే సుగ్రీవుడు వికసించిన ఒక పెద్ద సాల వృక్షపు కొమ్మను తుంచి రాముడికి కూర్చోవడానికి వేదికగా వేశాడు. హనుమంతుడు ఒక మంచి గంధపు చెట్టు యొక్క కొమ్మను తెచ్చి లక్ష్మణుడిని ఆసీనుడవమని సూచించాడు. రామలక్ష్మణులు ఇద్దరూ కూర్చున్న తరువాత, సుగ్రీవుడు తన దుఃఖాన్ని రాముడికి వివరిస్తూ ఇలా అన్నాడు: “ఓ రామా! నా పెద్దన్న అయిన వాలి నన్ను రాజ్యాన్ని విడిచి వెళ్ళేలా చేశాడు. నా భార్యను తన సొంత భార్యలా అనుభవిస్తున్నాడు. దిక్కుతోచని స్థితిలో ఈ కొండపై జీవిస్తున్నాను” అని తన గోడు వెళ్లబోసుకున్నాడు.

సుగ్రీవుడి దుఃఖాన్ని ఆలకించిన రాముడు ఈ విధంగా పలికాడు:

“ఓ మహాకపి (సుగ్రీవా)! సహాయం చేసేవాడే నిజమైన నేస్తం అని నాకు తెలుసు. నీవు బాధలో ఉన్నావు. నేను నీ మిత్రుడిని, నీకు తోడ్పాటు అందించాలి. నీవు జీవించి ఉండగానే వాలి నీ అర్ధాంగిని తన సొంతం చేసుకుంటున్నాడు. ఈ ఒక్క విషయం చాలు, న్యాయం తప్పిన వాలిని నేను తప్పక సంహరిస్తాను” అని రాముడు ప్రతిజ్ఞ చేశాడు.

రాముడి మాటలు విన్న వెంటనే సుగ్రీవుడు, అతని ముఖ్య అనుచరులు ఎంతో సంబరపడ్డారు. వారి సంతోషానికి అంతే లేదు. రాముడు, సుగ్రీవుడు ఒకరి చేతులు మరొకరు పట్టుకుని ఆనందంగా ముచ్చటించుకుంటుండగా, ఆ ముగ్గురికి (రాముడు, సుగ్రీవుడు, లక్ష్మణుడు) ఎడమ కన్ను అదిరింది. తామర రేకుల వంటి కన్నులున్న సీతమ్మ యొక్క ఎడమ కన్ను, బంగారు ఛాయ కలిగిన పచ్చని కన్నులున్న వాలి యొక్క ఎడమ కన్ను, ఎర్రని కన్నులు కలిగిన రావణాసురుడి యొక్క ఎడమ కన్ను కూడా కదిలింది. ఇది రాబోయే కాలంలో చోటుచేసుకోబోయే పరిణామాలకు సంకేతంగా భావించారు.

సుగ్రీవుడు రాముడితో ఇలా అన్నాడు: “అదృశ్యమైన వేదాలను తిరిగి తీసుకొచ్చిన విధంగా, నేను తప్పకుండా మీ సీతమ్మ జాడను కనిపెట్టి తీసుకొస్తాను. భూలోకంలోనైనా, స్వర్గంలోనైనా ఎక్కడ దాచి ఉంచినా సరే, నేను సీతమ్మను వెతికి మీ వద్దకు తీసుకువస్తాను” అని ప్రమాణం చేశాడు.

సుగ్రీవుని మాటలు విన్న రాముడికి సీతమ్మ గుర్తుకు రావడంతో దుఃఖం ఆగలేక పెద్దగా రోదించాడు.

సుగ్రీవుడు రాముడిని ఊరడిస్తూ ఒక వింతైన విషయం గురించి ఇలా చెప్పాడు: “ఓ రామా! ఒకసారి నేను నా మంత్రులతో కలిసి ఈ కొండ శిఖరాలపై ఉన్నాను. అప్పుడు ఆకాశంలో భయంకరమైన ఎర్రటి కళ్ళు కలిగిన ఒక రాక్షసుడు ఆకుపచ్చని దుస్తులు ధరించిన ఒక మహిళను ఎత్తుకుపోతూ కనిపించాడు. ఆ తల్లి తన చీర చెంగును చించి, అందులో కొన్ని నగలను చుట్టి పైనుండి క్రిందకు వదిలింది. బహుశా ఆ స్త్రీ సీత అయి ఉండవచ్చు అని నేను భావిస్తున్నాను. నేను వెళ్లి ఆ నగలు తీసుకొస్తాను, అవి సీతమ్మ ఆభరణాలేమో పరిశీలించండి” అని అన్నాడు.

కొంతసేపటి తర్వాత సుగ్రీవుడు ఆ నగలను తీసుకువచ్చాడు. వాటిని చూడగానే రాముడు దుఃఖంతో స్పృహ తప్పి నేలపై కుప్పకూలిపోయాడు. కాసేపటికి తేరుకున్నాక, కళ్ళనిండా నీరు నిండగా, ఎంత ప్రయత్నించినా కన్నీళ్లు ఆగలేదు. అప్పుడు రాముడు లక్ష్మణుడిని పిలిచి “లక్ష్మణా! ఈ ఆభరణాలను ఒకసారి చూడు. ఇవి పగిలి ముక్కలు కాలేదు. ఈ నగలను వదిలేసినప్పుడు ఇవి నేరుగా గడ్డి మీద పడి ఉంటాయి. నువ్వు వీటిని ఒకసారి పరిశీలించు” అని అన్నాడు.

అప్పుడు లక్ష్మణుడు ఇలా విన్నవించాడు:

“అన్నా! ఈ భుజకీర్తులు, ఈ చెవి దుద్దులు వదిన ధరించిందో లేదో నాకు సరిగా గుర్తులేదు. కానీ ఈ కాలి అందెలు మాత్రం తప్పకుండా వదినవే. నేను నిత్యం ఆమె పాదాలకు నమస్కరించేటప్పుడు ఈ అందెలను ఆమె పాదాలకు చూశాను” అని లక్ష్మణుడు తెలిపాడు.

ఈ విషయం చెప్పగానే రాముడు మరింత దుఃఖితుడయ్యాడు. అప్పుడు సుగ్రీవుడు రాముడిని ఊరడిస్తూ ఇలా పలికాడు: “ఓ రామా! దుఃఖించకండి. నేను కూడా మీలాంటి బాధలోనే ఉన్నాను. ఒక్కసారి ఆలోచించండి, నేను మీలా విలపిస్తున్నానా? మీలాగే నా భార్య కూడా అపహరణకు గురైంది. మీకు సలహా ఇచ్చేంతటి వాడిని కాను. కేవలం స్నేహంతో ఒకసారి గుర్తు చేద్దామని చెప్పాను. మీ వేదనను తగ్గించుకోండి. నాపై ఉన్న అభిమానాన్ని మనసులో ఉంచుకోండి” అని అన్నాడు.

కొంతవరకు శాంతించిన రాముడు సుగ్రీవుడితో ఇలా అన్నాడు: “ఓ సుగ్రీవా! ఒక మంచి స్నేహితుడు ఎలాంటి మాటలు చెప్పాలో సరిగ్గా అలాంటి మాటలే చెప్పావు. ఆ దుర్మార్గుడు ఎక్కడ ఉంటాడో నాకు తెలియజేయి, నేను వెంటనే అక్కడికి వెళ్ళి వాడిని అంతం చేస్తాను.”

సుగ్రీవుడు రాముడితో వినయంగా ఇలా విన్నవించుకున్నాడు: “నేను నిజం పలుకుతున్నాను, నన్ను నమ్మండి. మీ భార్యను తిరిగి రప్పించే బాధ్యత నాది. మీ దేవిని ಅపహరించిన ఆ రాక్షసుడి పేరు గానీ, వాడు ఉండే స్థలం గానీ నాకు తెలియదు. మీరు చింతించకండి, ముందుగా నా కార్యానికి సహాయం చేయండి.”

రాముడు నిశ్చయంగా ఇలా పలికాడు: “ఆ వాలి ఎక్కడ నివసిస్తాడో తెలుపు, నేను తక్షణమే అతడిని హతం చేస్తాను. ఇదివరకు నేను ఎప్పుడూ అబద్ధం చెప్పలేదు, ఇకపై కూడా చెప్పను. నీకు ఇచ్చిన మాట ప్రకారం వాలిని తప్పకుండా సంహరిస్తాను.”

సుగ్రీవుడు ఆనందంతో ఇలా అన్నాడు: “మీరు ఇంతటి భరోసా ఇచ్చిన తర్వాత నాకు ఇంకేమి కావాలి? మీ వంటి మిత్రుడు దొరికితే అది స్వర్గం లభించినంతటి ఆనందం. ఇక వానర సామ్రాజ్యం పొందడం ఎంతటి గొప్ప విషయం?”

రాముడు సుగ్రీవుడిని ప్రశ్నించాడు: “నీవు ఈ పర్వతంపై జీవించవలసిన పరిస్థితి ఎందుకు వచ్చింది? అసలు ఏం జరిగిందో నాకు పూర్తిగా వివరించు” అని అడిగాడు.

జరిగిన వృత్తాంతాన్ని క్లుప్తంగా రాముడికి నివేదించాడు సుగ్రీవుడు. ఆ కథ విన్న రాముడు “సుగ్రీవా! నీకు నీ సోదరుడు వాలితో విభేదాలు రావడానికి అసలు కారణం ఏమిటి? ఆ విషయం పూర్తిగా వివరిస్తే, మీ ఇద్దరి శక్తిసామర్థ్యాలను నేను అంచనా వేయగలను. మనం వెంటనే బయలుదేరవచ్చు” అన్నాడు.

అప్పుడు సుగ్రీవుడు అసలు కథను వివరంగా ఇలా చెప్పసాగాడు: “ఓ రామా! ఒకప్పుడు మా తండ్రి ఋక్షరజుడు ఈ వానర సామ్రాజ్యాన్ని ఏలుతుండేవాడు. ఋక్షరజుడికి దేవేంద్రుడి దయతో వాలి జన్మించాడు, సూర్యుడి అనుగ్రహంతో నేను పుట్టాను. పెద్దవాడు కావడంతో వాలి తండ్రి ప్రేమను ఎక్కువగా పొందాడు. నేను కూడా చాలా కాలం వాలిని ప్రేమగా అనుసరించాను. కొంతకాలానికి ఋక్షరజుడు మరణించాక, పెద్ద కుమారుడు కాబట్టి వాలికి పట్టాభిషేకం చేశారు. నేను వాలి పట్ల వినయంగా, భయభక్తులతో మెలిగేవాడిని.

దుందుభి అనే రాక్షసుడి తమ్ముడు మయుడికి మాయావి అనే కుమారుడు ఉన్నాడు. ఒక స్త్రీ విషయంలో మాయావికి వాలితో శత్రుత్వం ఏర్పడింది. ఆ కారణంగా మాయావి ఒకరోజు రాత్రి కిష్కింధ ద్వారం వద్ద పెద్దగా అరిచి ‘ఓ వాలీ! బయటికి రా! ఇద్దరం పోరాడుదాం. ఈ రోజు నిన్ను అంతం చేస్తాను’ అని సవాల్ విసిరాడు. అప్పటివరకు తన భార్యలతో సంతోషంగా ఉన్న వాలి వెంటనే బయటికి వచ్చాడు. నేనూ అతని వెంట వెళ్ళాను. మాయావి మమ్మల్ని చూసి భయంతో పారిపోయాడు. అక్కడ ఉన్న స్త్రీలు ‘అతడు పారిపోతున్నాడు కదా! ఇక వదిలేయ్’ అన్నారు. కానీ వాలి శత్రువును విడిచిపెట్టనని చెప్పి అతని వెనుక పరిగెత్తాడు. నేను కూడా వాలిని అనుసరించాను.

పరిగెత్తి పరిగెత్తి, గడ్డితో కప్పబడిన ఒక పెద్ద గుహలోకి మాయావి దాక్కున్నాడు. అక్కడికి చేరుకున్న మేము ఇద్దరం నిలబడ్డాము. వాలి నాతో ‘సుగ్రీవా! ఈ గుహ ద్వారం వద్ద నువ్వు కాపలా ఉండు. నేను లోపలికి వెళ్ళి ఆ రాక్షసుడిని చంపి వస్తాను. నువ్వు నా తమ్ముడివి, చిన్నవాడివి. నా మీద ప్రమాణం చేసి చెబుతున్నాను, నువ్వు ఇక్కడే వేచి ఉండు’ అని చెప్పి వాలి గుహలోకి ప్రవేశించాడు.

వాలి లోపలికి వెళ్ళి ఒక సంవత్సరం గడిచింది. నేను బయట అలాగే నిలబడ్డాను. చాలా సమయం తరువాత లోపలి నుండి రాక్షసుల అరుపులు వినిపించాయి. ఆ ద్వారం నుండి నురగతో కూడిన రక్తం బయటికి వచ్చింది. ఎక్కడా వాలి మాట గానీ, శబ్దం గానీ వినిపించలేదు. బహుశా నా అన్న వాలిని ఆ రాక్షసులు హతమార్చి ఉంటారని భావించి, ఈ రాక్షసులు బయటికి వస్తే ప్రమాదమని నేను ఒక పెద్ద బండరాయిని తెచ్చి ఆ గుహకు అడ్డుగా పెట్టాను. వాలి మరణించాడని తలచి అక్కడే అతనికి అంత్యక్రియలు నిర్వహించి తర్పణాలు వదిలాను.

నేను రాజ్యానికి తిరిగి వచ్చి ఎవరికీ తెలియకుండా శాస్త్ర ప్రకారం వాలికి జరగాల్సిన కర్మలు చేశాను. నేను అంత రహస్యంగా చేసినప్పటికీ, మంత్రులు విషయం తెలుసుకుని రాజు లేకుండా రాజ్యం ఉండకూడదని నన్ను బలవంతంగా సింహాసనంపై కూర్చోబెట్టి పట్టాభిషేకం చేశారు. నేను చాలా ధర్మబద్ధంగా వానర రాజ్యాన్ని పరిపాలిస్తూ ఉన్నాను.

ఒకరోజు అనుకోకుండా నా అన్న వాలి తిరిగి వచ్చాడు. అప్పుడు ఆయన కోపంతో ఎర్రబడిన కళ్ళతో నా వైపు చూశాడు. నా మంత్రులను, స్నేహితులను బంధించి చెరసాలలో వేశాడు. ఆ సమయంలో నేను రాజుగా ఉన్నాను కాబట్టి నాకున్న శక్తితో నేను వాలిని బంధించి కారాగారంలో ఉంచగలను. కానీ నేను అలా చేయలేదు. ఆయన నాకు పెద్దవాడు, నేను గౌరవించాలి. అందుకే నేను ఆయనను అడ్డుకోలేదు.”

నేను ఆయన చెంతకు చేరి, వినయంగా రెండు చేతులు జోడించి, తల వంచి ఇలా విన్నవించాను: “అన్నగారూ! మీరు లేకపోతే నేను దిక్కులేనివాడిని అయ్యాను. మీ తిరిగి రాకతో ఈరోజు నాకు ఒక పెద్ద దిక్కు లభించింది. నేను ఎంతో ఆనందంగా ఉన్నాను. నూటొక్క పట్టుగొడుగును మీ తలపై ఉంచుతాను. మీకు చామరం వీస్తాను. మీరు సింహాసనంపై ఆసీనులై గతంలో పరిపాలించిన విధంగానే పాలించండి. నాకు పట్టాభిషేకం చేసుకోవాలని ఎప్పుడూ లేదు. మంత్రులు, ప్రజలు నన్ను బలవంతంగా రాజును చేశారు. నేను మీకు శిరస్సు వంచి నమస్కరిస్తున్నాను. ఎల్లప్పుడూ మీరే వానర రాజ్యానికి చక్రవర్తి. ఈ రాజ్యాన్ని స్వీకరించండి.”

వాలి నన్ను చూసి ఆగ్రహంతో ఇలా అన్నాడు: “ఛీ! ఛీ! నీచుడా! నేను లేని సమయం చూసి నువ్వు పట్టాభిషిక్తుడివయ్యావు. నువ్వు మహా దుర్మార్గుడివి!” మరునాడు గ్రామ పెద్దలను, మంత్రులను, ఇతర వానరులను పిలిచి ఒక పెద్ద సభ ఏర్పాటు చేశాడు. నేను వాలి పక్కన నిలబడ్డాను. నన్ను చూస్తూ వాలి ఇలా చెప్పాడు: “నేను దుష్టుడైన మాయావిని సంహరించడానికి ఒక రాత్రి వేగంగా వెళ్ళాను. ఈ పాపాత్ముడైన నా తమ్ముడు నన్ను అనుసరించి వచ్చాడు. నేను రాక్షసులను చంపి తిరిగి వస్తాను, నువ్వు గుహ ద్వారం వద్ద కాపలాగా ఉండు అని చెప్పాను.

దుష్ట ఆలోచనలు కలిగిన సుగ్రీవుడు నేను లోపలికి వెళ్ళగానే నేను చనిపోతానని భావించి ద్వారానికి బండరాయిని అడ్డు పెట్టాడు. తిరిగి వచ్చి రాజ్యాభిషేకం చేసుకున్నాడు. నేను లోపలికి వెళ్ళాక మాయావి నాకు కనిపించలేదు. ఒక సంవత్సరం వెతికిన తర్వాత ఆ మాయావి తన బంధువులు, స్నేహితులతో కనిపించాడు. నేను వారందరినీ హతమార్చాను. ఆ గుహ మొత్తం రక్తంతో నిండిపోయింది. నేను బయటకు రావాలని ప్రయత్నించాను. వీడు రాయిని అడ్డు పెట్టాడు. నేను ఎంతో శ్రమతో ఆ రాయిని పక్కకు జరిపి ఇక్కడికి చేరుకున్నాను. ఇక్కడికి వచ్చేసరికి వీడు రాజ్యాన్ని ఏలుతూ సింహాసనంపై కూర్చుని ఉన్నాడు. కావాలనే నన్ను గుహలో బంధించి రాజ్యాన్ని సొంతం చేసుకున్నాడు. వీడిని ఏ పరిస్థితుల్లోనూ ఆదరించకూడదు.”రాజ్యం కోసమని అన్నను హత్య చేయాలని ప్రయత్నించినవాడు’ అని వాలి నిందించాడు.

వాలి నన్ను కేవలం కట్టుబట్టలతో బయటకు తరిమేశాడు. అప్పుడు నేను భయపడుతూ బయటకు వచ్చాను. వాలి నన్ను వదిలిపెట్టకుండా చంపుతానని ఈ భూమండలం అంతా తరుముతూ వచ్చాడు. నేను ఈ భూమండలం అంతా పరిగెత్తాను. ఈ కొండ మీదకు వాలి రాలేడు. చిట్టచివరికి నేను ఈ కొండ మీద కూర్చున్నాను. నాకు అత్యంత ప్రియమైన భార్య రుమని నేను బ్రతికి ఉండగానే వాలి తన భార్యగా అనుభవిస్తున్నాడు.

నేను చేయని పాపానికి నన్ను కట్టుబట్టలతో బయటకు తోసేశాడు. నేను ఎంత చెప్పినా వినలేదు. పైగా నా భార్యను తన భార్యగా చేసుకున్నాడు. ఇంత కష్టంలో ఉన్నాను…” అని సుగ్రీవుడు దుఃఖంతో ఏడ్చాడు.

సుగ్రీవుని దుఃఖం చూసిన రాముడు ఇలా అన్నాడు: “గ్రద్దల యొక్క ఈకలు కట్టినటువంటి, వంపులు లేనటువంటి బంగారు బాణాలు నా అమ్ములపొదిలో ఉన్నాయి. నడవడి తెలియని పాపాత్ముడైన వాలి ఎంతకాలం నా కంటికి కనిపించడో అంతకాలమే బ్రతికి ఉంటాడు. వాలి నాకు కనిపించగానే మరణిస్తాడు. నువ్వు బెంగ పెట్టుకోవద్దు. వాడు ఎక్కడ ఉంటాడో నాకు చూపించు, ఇప్పుడే సంహరిస్తాను” అని రాముడు భరోసా ఇచ్చాడు.

సుగ్రీవుడు రాముడికి వాలి యొక్క అసాధారణమైన బలాన్ని గురించి వివరిస్తూ ఇలా అన్నాడు.

“ఓ రామా! తొందర పడకండి. నేను మీకు ఒక విషయం తెలియజేస్తాను, ఆలకించండి. సూర్యుడు ఉదయించకముందే వాలి మేల్కొంటాడు. తన భవనం నుండి ఒక్కసారిగా గాల్లోకి ఎగిరి తూర్పు సముద్రపు ఒడ్డుకు చేరుకుంటాడు. అక్కడ తన ఉపాసన పూర్తి చేసుకుని, వెంటనే ఒకే ఎగురులో పశ్చిమ సముద్రపు తీరానికి వస్తాడు. అక్కడ తన ఆరాధన ముగించుకుని, మళ్ళీ ఒక్క దూకులో ఉత్తర సముద్ర తీరానికి వెళ్తాడు. అక్కడ తన ప్రార్థనలు నెరవేర్చుకుని, చివరిగా దక్షిణ దిక్కుకు దూకుతాడు. ఈ విధంగా నాలుగు సముద్రాల వద్ద సూర్యోదయం లోపు తన సంధ్యావందనం పూర్తి చేస్తాడు. అంతేకాదు, మీకు ఇంకొక విషయం చెబుతాను” అంటూ రాముడిని ఒక కొండకు తీసుకువెళ్లి చూపించి “ఈ కొండలు ఎంత ఎత్తైన శిఖరాలతో ఉన్నాయో చూశారా!

వాలి తన ఉపాసన ముగించుకుని ఇంటికి వెళ్ళి కొంచెం పాలు తాగి తిరిగి ఈ అడవికి వస్తాడు. ఇక్కడ ఉన్న ఈ కొండల శిఖరాలను తన ఊపిరితో పెకిలించి వేస్తాడు. వాటిని ఆకాశంలోకి విసిరి, బంతులు పట్టుకున్నట్టుగా పట్టుకుంటాడు” అని చెప్పి రాముడిని వేరే చోటుకు నడిపించాడు.

పూర్వం జరిగిన ఒక విశేషమైన సంఘటనను రాముడికి గుర్తు చేస్తూ సుగ్రీవుడు దుందుభి అనే భయంకరమైన రాక్షసుడి గురించి చెప్పడం మొదలుపెట్టాడు. “ఒకప్పుడు దుందుభి అనే ఒక రాక్షసుడు ఉండేవాడు. తనకున్న అపారమైన శక్తిని తలచుకుని విర్రవీగుతూ, ఒకరోజు సముద్రుడి వద్దకు వెళ్ళి తనతో పోరాడమని సవాలు చేశాడు.

అందుకు సముద్రుడు వినయంగా ‘నీ శక్తికి నా శక్తికి ఎక్కడ పోలిక? నేను నీతో యుద్ధం చేయలేను’ అని బదులిచ్చాడు. దాంతో దుందుభి మరింత కోపోద్రిక్తుడై ‘నువ్వు నాతో యుద్ధం చేయలేకపోతే నిన్ను వదిలిపెట్టను. నాతో సమానంగా పోరాడగలిగే వీరుడెవరో నాకు చూపించు’ అని గర్జించాడు. అప్పుడు సముద్రుడు ‘ఉత్తర దిక్కున మంచుతో కప్పబడిన హిమవంతుడు అనే గొప్ప పర్వతం ఉన్నది. ఆయన కుమార్తె పార్వతిని పరమశివుడికి ఇచ్చి వివాహం చేశారు. ఆ పర్వతంపై ఎన్నో దట్టమైన అడవులు, రహస్యమైన గుహలు ఉన్నాయి. నీవు ఆ హిమవంతుడితో యుద్ధం చేయవచ్చు’ అని సలహా ఇచ్చాడు.

వెంటనే దుందుభి హిమవంతుడి వద్దకు వెళ్ళి, ఆ పర్వత శిఖరాలను పెకలించి ముక్కలు చేయడం మొదలుపెట్టాడు. దుందుభి చేస్తున్న ఈ విధ్వంసానికి హిమవంతుడు ఆందోళన చెంది అక్కడికి త్వరగా వచ్చాడు. దుందుభి హిమవంతుడిని యుద్ధానికి ఆహ్వానించగా, హిమవంతుడు శాంతంగా ‘నాకు ఎవరితోనూ పోరాడాలని లేదు. నేను యుద్ధం చేయను’ అని ఖచ్చితంగా చెప్పాడు.

అప్పుడు దుందుభి మరింత ఆగ్రహంతో ‘నువ్వు కూడా ఇలా అంటే ఎలా? సముద్రుడు కూడా నీలాగే యుద్ధం చేయనన్నాడు. సరే, నాతో యుద్ధం చేసే శక్తిమంతుడి పేరు చెప్పు’ అని నిలదీశాడు. అప్పుడు హిమవంతుడు ‘నీ గర్వం అణచగలిగే బలవంతుడు కిష్కింధ రాజ్యాన్ని పరిపాలిస్తున్న వాలి. అతడు గొప్ప శక్తిమంతుడు. నిస్సందేహంగా అతడు నీతో యుద్ధం చేస్తాడు’ అని సమాధానమిచ్చాడు.

హిమవంతుడి మాటలు విన్న దుందుభి సంతోషంతో కిష్కింధకు చేరుకుని, అక్కడ ఉన్న చెట్లను విరగగొట్టి, కిష్కింధ ద్వారం పగలగొట్టి పెద్ద గందరగోళం సృష్టించాడు. ఆ సమయంలో వాలి తన భార్యలతో సరసాలాడడంలో నిమగ్నమై ఉండగా ఈ అలజడికి బయటకు వచ్చాడు. దుందుభి వాలిని చూసి హేళనగా ‘ఛీ! నీవు భార్యలతో సుఖంలో మునిగి ఉన్నావా! నా కోపాన్ని రేపటి వరకు ఆపుకుంటాను. ఈ రాత్రి నీ భార్యలతో సంతోషంగా గడుపు. నీ స్నేహితులను పిలిచి వారికి బహుమతులు ఇవ్వు. నీతో సమానమైన వ్యక్తికి పట్టాభిషేకం చేయి. మద్యం సేవించిన వాడిని, కామంలో మునిగిన వాడిని, అప్రమత్తంగా లేని వాడిని, యుద్ధం నుండి పారిపోతున్న వాడిని, ఆయుధం లేని వాడిని చంపితే చిన్న బిడ్డను చంపిన పాపం వస్తుంది. కాబట్టి నేను నిన్ను ఇప్పుడు వదిలేస్తున్నాను. ఎలాగో ఈ రాత్రి ఇక్కడే ఉంటాను. రేపు ఉదయం రా! నిన్ను చంపి పారేస్తాను’ అని దుందుభి గర్వంగా పలికాడు.”

దుందుభి మాటలు విన్న వాలి ఆగ్రహంతో ఊగిపోయాడు. “నువ్వు నా గురించి అంతగా చింతించకు. నేను మత్తులో ఉన్నా అది వీరుల పానీయం తాగినంత శక్తినిస్తుంది. రా! పోరాడుదాం!” అంటూ అడ్డు వచ్చిన తన భార్యలను పక్కకు నెట్టి, దుందుభితో యుద్ధానికి తలపడ్డాడు. దేవేంద్రుడు ఇచ్చిన మాలికను మెడలో ధరించిన వాలి, దుందుభి తలపై ఒక్క బలమైన పిడిగుద్దు గుద్దాడు. ఆ దెబ్బకు దుందుభి ముక్కు, చెవుల నుండి రక్తం ధారగా కారి నేలపై పడిపోయాడు. భీకరంగా సాగిన ఆ పోరులో వాలి దుందుభిని మట్టుబెట్టి, అతని శరీరాన్ని గిరగిరా తిప్పుతూ బలంగా విసిరాడు. అది గాలిలో చాలా దూరం ఎగురుకుంటూ వెళ్ళి మతంగ మహర్షి ఆశ్రమం సమీపంలో పడింది. ఆ విధంగా పడటంతో ఆశ్రమంలోని నేలంతా రక్తంతో తడిసిపోయింది.

మతంగ మహర్షి బయటకు వచ్చి తన దివ్య దృష్టితో చూసి కోపంగా అన్నాడు: “ఎవడురా గర్వంతో కళ్ళు మూసుకుపోయి దుందుభి కళేబరాన్ని ఇటు విసిరింది? ఈ శరీరాన్ని విసిరిన దుర్మార్గుడు ఇక్కడికి వస్తే వాడి తల వెయ్యి ముక్కలై మరణిస్తాడు” అని శపించాడు. అంతేకాకుండా, “ఇక్కడ మీరందరూ ఇష్టానుసారంగా తిరుగుతున్నారు. వాలికి చెందినవాడు ఎవరైనా సరే ఈ ప్రాంతంలోని చెట్లను నాశనం చేస్తూ తిరిగితే, రేపటి నుండి వారు మరణిస్తారు అని శాపం పెడుతున్నాను. నేను శపించేలోపే మీరందరూ ఇక్కడి నుండి వెళ్ళిపోండి” అని మతంగ మహర్షి గట్టిగా హెచ్చరించాడు.

ఆ వెంటనే అక్కడున్న వానరాలన్నీ ఆ కొండను విడిచిపెట్టి భయంతో వాలి వద్దకు పారిపోయాయి. మతంగ మహర్షి ఇచ్చిన శాపం గురించి అతనికి వివరంగా చెప్పాయి. అప్పటి నుండి వాలి ఆ పర్వతం వైపు కనీసం చూడటానికి కూడా సాహసించడు. “నేను బ్రతకాలంటే ఈ విశాలమైన ప్రపంచంలో వాలి రాని ఏకైక ప్రదేశం ఇదే. అందుకే నేను ఇక్కడ నివసిస్తున్నాను. ఇంతకీ మిమ్మల్ని ఇక్కడికి ఎందుకు తీసుకొచ్చానో తెలుసా? అదిగో అక్కడ ఎదురుగా కనిపిస్తున్న పెద్ద తెల్లటి కొండ దుందుభి యొక్క శరీరం. ఆ అస్థిపంజరం ఇప్పుడు ఒక పర్వతంలా మారిపోయింది” అని సుగ్రీవుడు రాముడికి వివరించాడు.

📖 శ్రీరామ కథలు – బక్తి వాహిని

• వాల్మీకి రామాయణం తెలుగు అనువాదం
• తెలుగులో శ్రీరామ కథలు – ధారావాహిక

https://youtu.be/bqDv7hjsgN8